Powrót z Żarek Letniska do Częstochowy. W poprzednim wpisie wspominałem o tym, że muszę nadać paczkę paczkomatową, niestety nie wyszło to pomyślnie...
   Zaczynając od początku, wystawiłem przedmiot na popularnym serwisie ogłoszeniowym "o" z opcją wysyłki, ogłoszenie dodawałem korzystając z aplikacji w telefonie. Przedmiot został kupiony z wysyłką, "o" pobrał pieniądze od kupującego, a dla mnie wygenerował etykietę, z którą musiałem umieścić paczkę w paczkomacie. Sęk w tym, że etykieta przewozowa zamówiona została dla zbyt małego rozmiaru przesyłki i paczka nie zmieściła się już w paczkomacie. Okazuje się także, że rozmiar przesyłki można ustalić przed opublikowaniem ogłoszenia...ale tylko dodając je poprzez stronę internetową, w aplikacji nie ma takiej możliwości. Tym samym nie mam możliwości wysyłki, transakcja zostanie anulowana ze względu na nieterminową wysyłkę, pieniądze kupującego zamrożone przez serwis na kilka dni, nie wspominając już o straconym czasie dla obu stron....a ja zapewne otrzymam negatywny komentarz, bo nie mam możliwości powiadomić kupującego o tej sytuacji (po próbie kontaktu telefonicznego zablokował mój numer, pewnie myśląc, że to kolejny telemarketer). Ogółem świetna wiadomość na początek dnia, dobrze, że na rowerze mogłem oderwać się od tej rzeczywistości.

   Dojazd na popołudniową zmianę, jeszcze przy 3°C, powrót z pracy o godzinie 22 przy temperaturze -3,5°C. Ze względu na warunki wpis bez zdjęć, dlatego z trochę dłuższym opisem. 
   W domu, w Żarkach Letnisku musiałem nadać przesyłkę do paczkomatu z serwisu ogłoszeniowego "o", termin nadania mijał w sobotę, dlatego miałem dwie możliwości. Pierwsza - zerwać się skoro świt w sobotę, dojechać na miejsce, zapakować i nadać przedmiot, a później szybko ruszać w drogę powrotną do Częstochowy, by zdążyć przed pracą. Druga możliwość - jechać nocą w piątek, wyspać się na miejscu, spokojnie nadać paczkę w sobotę i ruszyć do mieszkania w Częstochowie. Z racji tego, że od pewnego czasu, gdy zacząłem pracować na różne zmiany nie jestem już skowronkiem i fatalnie wychodzi mi wczesna jazda, zdecydowałem się na opcję drugą.
    Po kolacji, zapakowaniu kilku innych rzeczy, które miałem tam zawieźć (spokojnie, tym razem to nie gabaryty i waga ciężka) wyruszyłem o godzinie 23:25, termometr wskazywał wtedy - 4,1°C, temperatura ta utrzymywała się mniej więcej do połowy trasy. Przez cały dystans minąłem może ze trzy osoby, z czego dwie z nich wyprowadzały psy w Częstochowie, poza granicami miasta naliczyłem aż pięć samochodów, z czego jednym z nich był patrolujący okolicę radiowóz.
   W Korwinowie obok przejazdu ujrzałem szczątki wyburzonej budki dróżnika, która obsługiwała rogatki jeszcze kilka dni wcześniej. Wiele tradycyjnych przejazdów podczas prowadzonej modernizacji linii, tak jak powyższy będzie posiadało automatycznie opuszczane szlabany, niestety to akurat niekorzystna zmiana dla pracujących tam osób, które przenosi się na inne stanowiska. Z ekonomicznego punktu widzenia takie rozwiązanie jest korzystne, jednak pod względem bezpieczeństwa, mimo tego, że maszynista otrzymuje na semaforze informację o tym, że przejazd się nie zamknął lub rogatka została wyłamana jest trochę awaryjnych sytuacji, gdzie przejazd z dróżnikiem sprawdził by się lepiej. Przykładem takiego zdarzenia może być Puszczykowo, przejazd zamknął się automatycznie, rogatka nie została wyłamana, a tym samym maszynista nie wiedział wcześniej o przeszkodzie na swojej drodze. W takiej chwili dyżurny ruchu najbliższej stacji, dzięki informacji od dróżnika ma możliwość na drodze radiowej poinformować maszynistę o przeszkodzie, trzeba jednak zadziałać dość szybko. Starczy jednak w tym temacie, by nie odbiegać od rowerowego charakteru wpisu.
   Kolejne kilometry to dalsze rozkoszowanie się ciszą nocy, w Osinach został tylko jeden nieco dłuższy odcinek ruchu wahadłowego, idealnie trafiłem tam na zielone światło, mogłem minąć go swoim spokojniejszym tempem, bo na ogonie nie siedział mi żaden samochód. W dzień taka sytuacja z pewnością by się nie zdarzyła. Jadąc drogą wojewódzką przez tereny leśne też było jakoś lepiej, w czerni nocy nie widać przecież, jak kolejnymi wycinkami przerzedzono las, ile zieleni wycięto modernizując i tak niedokończoną jeszcze drogę, na której brak jakichkolwiek poziomych oznaczeń. Ogółem spokój oraz delikatnie połyskująca od mrozu droga, gdyby nie ostatni czynnik warunki do jazdy można by uznać za idealne.
  Tak jak wspomniałem wcześniej do połowy trasy, czyli na odcinkach, gdzie znajduje się trochę większa zabudowa jednorodzinnych domów było znośnie, wyjeżdżając wojewódzką z Poraja odczułem wręcz uderzenie zimna - początek terenów zalesionych, zbiornik wodny w niedużej odległości. Po kilku minutach na kominie zakrywającym twarz pojawił się lód, lusterko i licznik pokrył gruby szron, zdrapując tą warstwę odczytałem temperaturę: - 5,8°C. Takiej wartości kompletnie się nie spodziewałem, tym bardziej, że pogodynki wspominały coś o lekkim przymrozku tej nocy w stylu minus dwa, trzy stopnie poniżej zera. Całe szczęście przed wyjazdem ubrałem się dość ciepło, jedynie dla palców stóp komfort termiczny nie był wystarczający, gdyby jednak nie pozostała część odpowiedniej odzieży pewnie nieciekawie zakończył bym ten nocny trip.
   Na miejscu zameldowałem się o godzinie 0:35, termometr na północnej ścianie domu wskazywał -4,8°C, zapewne to także kwestia zabudowy tej miejscowości. Wracając do opcji, które miałem do wyboru nie żałuję, że zdecydowałem się na nocną jazdę, o tej porze zwykła standardowa trasa pokonywana za dnia nabiera całkiem innego charakteru i klimatu :)

Trasa: Częstochowa - Słowik - Korwinów - Nowa Wieś - Poczesna - Osiny - Poraj - Masłońskie - Ostrów - wzdłuż torów do Żarek Letniska.

   Wyjazd pochmurnym, bezwietrznym i lekko mglistym listopadowym przedpołudniem, najpierw przez dzielnice Wrzosowiak, Stradom, Gnaszyn, później wzdłuż torów linii kolejowej D29-61 przez Wyrazów, Blachownię. Następnie leśne odcinki do Herbów, a stamtąd asfaltową ścieżką rowerową do Lisowa, która może pochwalić się specjalnie wybudowanym na jej potrzeby rowerowym wiaduktem nad torami Magistrali węglowej. Dalej na miejscówkę przy linii D29-61, obok przysiółka wsi Chwostek - Otrzęsie. Po pewnym czasie niebo zaczęło się przecierać, pojawiły się delikatne powiewy wiatru, a zza chmur wyszło słońce. W powietrzu nadal czuć było wilgoć, gdyby nie obowiązek zakrywania ust i nosa pewnie jadąc w to miejsce wyglądał bym dziwnie z zaciągniętym buffem - gdyby nie on po takim wyjeździe pewnie odczuwał bym już dolegliwości związane z zatokami. Czuję, że ze względu na warunki to może być do wiosny jeden z moich ostatnich takich trochę dalszych wyjazdów, a następne jeśli temperatura się nie podniesie będą oscylować w okolicy tylko trzydziestu kilometrów.
Powrót o godzinie 15:15 tą samą drogą z wyjątkiem jazdy krajówką przez Blachownię i krótkiego odcinka przez dzielnicę Wrzosowiak. W drodze powrotnej ponownie zaczęły pojawiać się mgły, przechodzące w smog występujący bliżej terenów zabudowanych, który szczególnie dało się poczuć wjeżdżając do częstochowskiej dzielnicy Gnaszyn (duże skupisko domków jednorodzinnych).
Pokaż trasę GPS